SASKIA LAROO

Interview met Saskia Laroo voor de rubriek Levenslijn

Artikel in regionale kranten:
- Noordhollands Dagblad
- Haarlems Dagblad
- Leidsch Dagblad
- IJmuider Courant
- De Gooi- en Eemlander

Gepubliceerd: Zaterdag 18 april 2020 / Geschreven door: Jan Vriend


Applaus verjaagt onzekerheid

Denk nou niet dat je het kan, peperden ze haar in. En ook: 'De wereld zit niet te wachten op een vrouw als trompettist'. Inmiddels treedt Saskia Laroo op in alle uithoeken van de aardbol en woont ze afwisselend in Amsterdam en Amerika, waar ze haar 'de vrouwelijke Miles Davis' noemen. In deze aflevering van Levenslijn vertelt ze over de ijkpunten van haar bestaan. “Applaus hielp me van mijn onzekerheid af.”

Een interview in de slaapkamer. Dat klinkt spannender dan het is, want het gesprek gaat via Facetime. Saskia Laroo doet haar verhaal in haar huis in Connecticut in de Verenigde Staten. Ze staat op het punt om haar koffers te pakken voor de terugreis naar haar Amsterdam. „Nu de hele wereld op zijn kop staat, kun je maar het beste in Nederland zijn. Als je geen rooie cent meer verdient, hou je je vast aan je oude netwerk.” Daarover straks meer in deze aflevering van ’Levenslijn’. 

1959 Schildersbedrijf

Geboren in de Amsterdamse Jordaan. Na Saskia volgden nog drie dochters. Haar moeder was schoonheidsspecialiste, haar vader had een schildersbedrijf. „Mijn ouders waren heel artistiek. Vrij- gevochten types. We kregen een vrije opvoeding waarbij ze ons leerden dat we onze eigen weg moesten volgen. Vooral niet doen wat een ander vindt dat je moet doen, maar je eigen keuzes maken.” 

1966 Trompet

Het gezin verhuist naar Den Ilp. „Mijn ouders gunden ons de ruimte. In Den Ilp hadden we een tuin en was er genoeg plek voor honden en katten. Bij de muziekschool in Purmerend leerde ik noten lezen en blokfluit spelen. Iemand van fanfare ’De Eendracht’ in Den Ilp hoorde dat en vroeg of ik daar lid wilde worden. Bij de eerste repetitie gaven ze me een trompet in mijn handen. Ik kreeg er meteen geluid uit en kon ook direct een toonladder spelen. Het was alsof ik een nieuwe liefde had ontmoet. Na een week thuis oefenen kon ik al twee liedjes spelen.” 

1970 Wiskunde

Naar het Zaanlands Lyceum. „Eerst zat ik op het gymnasium, maar Grieks en Latijn interesseerden me niet. Daarom maakte ik de overstap naar het atheneum. Daar koos ik de exacte vakken, want ik vond wiskunde leuk. Daar haalde ik ook hoge cijfers voor.” 

1977 Afgang

„Omdat ik goed was in wiskunde en omdat ik bij een intelligentietest heel hoog scoorde, kreeg ik het een beetje hoog in mijn bol. Daarom ben ik wiskunde gaan studeren aan de Universiteit van Amster- dam. Dat leek me makkelijk: geen lijstjes leren, maar gewoon sommen oplossen. Toch mislukte dat binnen een jaar. Dat voelde als een enorme afgang. Omdat ik daarvoor nog nooit ergens tegenslag had gehad, was dat een deuk in mijn ego.” „Dat die studie mislukte, was eigenlijk heel logisch, want ik zat vrijwel iedere avond in jazzclubs. Lekker jammen en improviseren, met mijn trompet.” 

1978 Podiumdrang

Ze gaat naar het conservatorium in Alkmaar. „In die tijd leerde ik dat je ook geld kon verdienen met optredens. Opeens besefte ik dat daar mijn toekomst lag. Maar eerst lukte het me niet om schnab- bels te krijgen. Daar was ik razend over, want ik zag dat oude trompettisten die veel minder goed waren dan ik wel klussen kregen. Dat vond ik toch oneerlijk! Steeds was het: je kan het niet en het lukt je toch niet. Het maakte me bijna agressief, want ik had een grote podiumdrang.” „Gelukkig bleven mijn ouders achter me staan. Steeds stimuleerden ze me om mijn eigen weg te gaan. Als om- weggetje ben ik toen op een contrabas gaan repeteren, want ik merkte dat daar behoefte aan was. Met een contrabas kreeg ik wel een kans. Ik denk ook dat dat te maken heeft met het feit dat je als contrabassist achteraan staat, bij concerten. Daar durfden ze dat meisje wel in te zetten. Maar liever niet als trompettiste. Dan zou ik te veel de show stelen. Gelukkig veranderde dat snel. Toen ze in de gaten kregen dat ik ’one of the guys’ was, werd ik als trompettiste ook geaccepteerd.” 

1980 Rebels

Ze maakt de overstap naar het conservatorium in Amsterdam. „Bij het Amsterdamse conservatorium was ook een aparte tak voor jazz en geïmproviseerde muziek. Dat was toch meer mijn ding. In Amsterdam kwam ik graag bij het Bimhuis, waar alles op dat gebied gebeurde. Op een dag zag ik Willem Breuker en Hans Dulfer daar aan de bar zitten. Allebei met open overhemden, met flink borst- haar eruit. Hans had een klein wijsneuzerig dochtertje mee. Dat was Candy. Ik vroeg ze meteen of ze een schnabbel voor me hadden. Hans belde me de volgende dag en had meteen vier klussen voor me.” Op het conservatorium gaat het moeilijker. „Na twee jaar stuurden ze me eraf. ’Wegens gebrek aan talent’, zeiden ze. De waarheid was dat ik het niet zo goed kon vinden met de leraren. Ik was rebels.” 

1985 Diploma

„Ik zat er niet zo mee om met het conservatorium te stoppen, want ik speelde toen al in allerlei bandjes en kon daar goed van rondkomen. Maar mijn moeder vond dat ik een diploma moest halen. Daarom ben ik naar het conservatorium in Hilversum gegaan. Daar ben ik in twee jaar afgestudeerd. Intussen kende ik zo veel mensen in het wereldje dat ik jarenlang kon optreden met allerlei bands. Zo deed ik veel concerten met Hans Dulfer en Rosa King.” 

1992 Japan

Ze begint haar eigen band, met een commercieel-Caribische sound. Met die band treedt ze op bij een feest van het Haarlemse bedrijf Record Industry. „Ik werd in natura uitbetaald. Ze zouden cd’s voor me persen als ik met opnames zou komen. Dat album kreeg de titel ’It’s like jazz’. Het werd een gekke mix van hiphop, rap en house. Eigenlijk zijn het werelden die ver uit elkaar liggen, maar ik vond het leuk om al die stijlen bij elkaar te brengen. Platenmaatschappijen vonden het maar niks, maar radiostations zagen het album wel zitten. Daarom heb ik het zelf uitgebracht. Zo had ik per ongeluk mijn eigen platenlabel.” „Het album werd een internationaal succes in vijftien landen. Vooral in Japan was er veel vraag naar. Het leidde tot internationale tournees in alle uithoeken van de wereld. Afrika, India, China, Amerika, Rusland, noem maar op. Inmiddels heb ik acht albums uitgebracht en een hele stapel singles.” 

2002 Vleugel

In Amerika staat ze inmiddels te boek als ’Lady Miles Davis from Europe’. Bij een concert in Connecticut zit toetsenist Warren Byrd in haar achtergrondband achter de vleugel. „Hij zat zo overtuigd te spelen dat ik hem heb uitgenodigd om naar Europa te komen om met mijn band op te treden bij festivals. Ik was al snel verliefd. Ik viel vooral op hem omdat hij sexy en gezellig is. We hebben nooit meningsverschillen. Als hij ruzie begint te maken, zeg ik meteen dat hij gelijk heeft. Dat werkt. Want dan zegt hij na vijf minuten al sorry.” 
„Onze kracht is ook dat we elkaar aanvullen. Hij componeert en speelt, hij is een dromer. Dat ben ik ook, maar ik weet er ook een praktische invulling aan te geven, door optredens en plaatopnamen te regelen.” Ze pendelt voortaan tussen Amerika en Amsterdam. De ene maand bij haar vriend, daar, de andere maand komt hij deze kant op. „We wonen waar we optredens hebben.” 

2008 Moeder

Haar moeder sterft aan de spierziekte ALS. „Ze takelde enorm af. Er brak een moment aan dat ze naar het einde verlangde. Ze had alles geregeld voor haar euthanasie en wilde per se dat haar kinderen daar bij waren. Maar ik had allerlei optredens en ik kon het me niet permitteren om die af te zeggen. Ze was boos op me, omdat ze haar overlijden daardoor een week moest uitstellen terwijl ze schoon genoeg had van het leven. Heel surrelistisch. Toen heb ik me ook wel even afgevraagd of dit vak dat waard is.” 

2015 Eiland

Tournees door Afrika, China en India. „Ze vragen me vooral omdat ik verschillende stijlen kan spelen. Van jazz tot blues, van hiphop tot rap. Omdat ik mensen van elkaars wereld kan laten proeven, vragen ze me overal. Met muziek kun je mensen van hun eiland halen en van andere smaken laten proeven.” 
2020 Geld

In haar agenda staan optredens in Moldavië, Qatar en Marokko. „Of dat allemaal doorgaat, is natuurlijk nog maar de vraag, want door corona ligt de hele muziekwereld op zijn gat. Ook wij zitten dus zonder inkomen. Om toch wat te verdienen geven we nu huisconcerten die op internet te zien zijn. Het leuke is dat Amerikanen gewoon geld overmaken om ons daarbij te steunen. Fans zijn hier heel royaal. Nadat ons huis in Amerika was afgebrand, maakten ze ook tienduizend dollar over. Daarom ben ik optimistisch. Als dat coronagedoe voorbij is, is het verlangen naar muziek groter dan ooit.” 

2030 Componeren

Wat doe je over tien jaar? „In Nederland wonen en lekker optreden en componeren. Daarbij kijk ik altijd naar Hans Dulfer. Die is tachtig en staat nog heerlijk te spelen.” 

Saskia Laroo in het kort 

Saskia Laroo (1959) kwam ter wereld in Amsterdam en groeide op in Den Ilp. Ze volgde het vwo aan het Zaanlands Lyceum in Zaandam en studeerde een jaar wiskunde aan de UvA. Daarna maakte ze de overstap naar het conservatorium in Alkmaar. Later volgden opleidingen aan conservatoria in Amster- dam en Hilversum. Haar grote doorbraak als soliste kwam in 1994 met haar album ’It’s like jazz’, dat een internationale loopbaan inluidde. Ze trad op in alle werelddelen en reist nog altijd de wereld rond voor concerten en festivals. In 2017 trouwde ze met de Amerikaanse toetsenist Warren Byrd. Ze wonen afwisselend in Amsterdam en de Verenigde Staten.